1. تعامل اجتماعی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در شروع یا حفظ تعاملات اجتماعی مشکل داشته باشند. آنها ممکن است اجتنابی یا دور به نظر برسند و ممکن است به دنبال آرامش یا حمایت از مراقبان نباشند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشکل دارند. آنها ممکن است در شروع یا حفظ مکالمات مشکل داشته باشند و ممکن است صدایی صاف یا روباتیک داشته باشند.

2. سبک پیوست:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است سبک دلبستگی ناایمن داشته باشند، به این معنی که ممکن است در برابر ایجاد روابط نزدیک با مراقبین مقاومت نشان دهند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است به دلیل چالش های ارتباط اجتماعی خود در ایجاد دلبستگی با مشکل مواجه شوند.

3. تنظیم عاطفی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند، که می تواند منجر به طغیان شدید یا تغییرات ناگهانی در خلق و خو شود.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند که می تواند منجر به فروپاشی یا عصبانیت شود.

4. مهارت های ارتباطی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در ارتباط کلامی مشکل داشته باشند و ممکن است از نشانه های غیرکلامی مانند تماس چشمی یا زبان بدن برای برقراری ارتباط استفاده کنند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط کلامی مشکل داشته باشند و ممکن است از اشکال جایگزین ارتباط مانند زبان اشاره یا ابزارهای ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) استفاده کنند.

5. پردازش حسی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در پردازش اطلاعات حسی مشکل داشته باشند که می تواند منجر به رفتارهای جستجوی حسی یا اجتناب حسی شود.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در پردازش اطلاعات حسی مشکل داشته باشند که می تواند منجر به رفتارهای جستجوی حسی یا اجتناب حسی شود.

6. تنظیم رفتار:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در تنظیم رفتار خود مشکل داشته باشند که می تواند منجر به رفتار تکانشی یا پرخاشگرانه شود.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در تنظیم رفتار خود مشکل داشته باشند که می تواند منجر به رفتارهای تکراری یا محدود کننده شود.

7. رشد شناختی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در رشد شناختی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند حافظه، توجه و حل مسئله.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در رشد شناختی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند شناخت اجتماعی، عملکرد اجرایی و رشد زبان.

8. مهارت های حرکتی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در رشد مهارت های حرکتی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند مهارت های حرکتی درشت و مهارت های حرکتی ظریف.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در رشد مهارت های حرکتی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند مهارت های حرکتی درشت و مهارت های حرکتی ظریف.

9. سایر ویژگی ها:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است سابقه تروما یا غفلت داشته باشند و ممکن است رفتارهایی مانند تسکین خود یا اجتناب از خود نشان دهند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است سابقه تاخیر یا ناتوانی در رشد داشته باشند و ممکن است رفتارهایی مانند حرکات تکراری یا وسواس از خود نشان دهند.

در نتیجه، در حالی که هر دو اختلال دلبستگی واکنشی و اختلال طیف اوتیسم می‌توانند با چالش‌های ارتباط اجتماعی همراه باشند، تفاوت‌های کلیدی در علل زمینه‌ای و وجود علائم دیگر نهفته است. اختلال دلبستگی واکنشی با سابقه تروما یا غفلت و مشکل در ایجاد دلبستگی مشخص می شود، در حالی که اختلال طیف اوتیسم با مشکلات ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری مشخص می شود.

منابع : 

1. «اختلال دلبستگی واکنشی: راهنمای جامع برای والدین، مراقبان و متخصصان» نوشته جی. ک. ام. فلچر و اس. ای. ام. فلچرcher
2. «طیف اوتیسم: کتابچه راهنمای حرفه‌ای‌ها و خانواده‌ها» نوشته J. A. H. McConachie، L. A. W. G. Parr و A. J. M. Le Couteur
3. «اختلالات دلبستگی در کودکان و نوجوانان: دیدگاه آسیب‌شناسی روانی رشد» نوشته J. R. D. M. van der Veek و P. J. J. M. de Vries

توجه: مراجع فوق منابع معتبر اطلاعاتی در مورد اختلال دلبستگی واکنشی و اختلال طیف اوتیسم هستند، اما توصیه های تشخیصی یا درمانی ارائه نمی دهند. اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است یکی از این شرایط را داشته باشد، مهم است که برای تشخیص دقیق و مداخلات مناسب با یک متخصص بهداشت روانی واجد شرایط مشورت کنید.